günümüzün en büyük sorunu

bence; (bkz: yarak kafalılık)

nerden geldiğini unutmak

sürekli gruplaşıp bölünmek.

ufkunun uçkurlarına kadar olması.

üstünlük taslamak, insanları küçük görmek (bkz: hepimizkardeşiz)

bazı orospu çocuklarının altın tuvalete sıçabilmek için zaten fakir olanı, evladını doyuramayacak hale gelene kadar soymaya çalışması ve bu yaptıklarını 'yasa' isimli kendilerinin sıçmığı olan sigortalarla korumaları.

fuck the system.

(bkz: bizim zamanımızda böyle miydi?) dedirten çoğu şey

sahtelik be kardeşim

bütün entrylere artı verdim samimiyetsizlikten değil sadece insanların görüşlerine değer veriyorum ve saygı duyuyorum hepsini okudum hepsi mantıklı geldi sanırım sorunumuz düşünmüyoruz ve birbirimize saygı duymuyoruz

bir sürü felakete şahit olmak ama hiçbir şey yapamamak

mutfakta açılan musluk yüzünden banyodaki suyun bir anda soğuması :))

kimsesizlik ,aidiyetsizlik

herşey sanki çok cabuk tüketiliyor ve eskiyor

kesinlikte etrafımızda olan karaktersiz orospu çocukları.

bilgisi olmayan insanların bilenlerden daha çok konuşması ve çok daha iyi yerlere gelmiş olması. (bkz: adalet) en büyük sorun. çünkü sözlük anlamını dahi unuttuk.

toplumsal ahlaki çöküş

en büyük sorun birçok en büyük sorunumuz olması. nerden tutarsak arası elimizde kalıyor.

cahillik.

tahammülsüzlük, karşıt görüşe duyulan kin, nefret, siyaset ve para.

fanatiklik insanların düşüncelerine fikirlerine aşırı değer verip bunu beğenmeyenleri düşman beğenenleri dost bilmesi ve karşı görüştekileri ezme arzusu üzerine kurulu saygıya yer vermeyen kin ile beslenen ve asla doymayan bir vapir. islamafobi, işid, terör, savaşlar, takım kavgaları, sağcı solcu kavgası, bunların hepsi bizim içimizdeki fanatizm canavarının yarattığı sorunlar.

insanlar artık birbirine tahammül edemiyor. instagram, twitter ya da snapchat'en kendilerini olmadıkları gibi gösteriyor. geniş arkadaş çevrelerine sahip olduğunu, hiç bitmeyecek aşklar yaşadıklarını , muazzam dostları olduklarını adeta sergilemeye çalışıyorlar. aşk acılarını tüm acıların en üstüne koyarak paylaştıkları afili sözlerle prim yapıyorlar. aşk bu kadar yerlerde mi ? paylaşılan kahve fotoğraflarının yanında kitap olmazsa olmaz. elbette "kürk mantolu madonna" bu çerçevenin vazgeçilmezi. hepimizin denk geldiği makyaj videolarıyla da yüzümüzdeki kusurları nasıl kapatırız derdindeyiz! acaba kusurlarımız mı demeliyiz yoksa bizi biz yapan kemikli burnu, küçük gözleri, ince dudakları mı? ya da geniş takipçi yelpazesine sahip olan sayfaların altına "like4like"," anında kalıcı takip" yazanlara ne demeli? sanki birilerinin bizim fotoğraflarımızı beğenmeye ihtiyacımız varmış gibi! bunun bir de karşılıklı yorum kısmı var tabi. "canım çok güzelsin", "üstündekine ba-yıl-dım, "mutlaka görüşelim kalp kalp çiçek çiçek.." gibi samimiyetsiz yorumlar. facebook'tan ilkokul arkadaşlarımızı bulma derdindeyiz. yıllarca görmediğimiz kimselerle takipleşiyoruz. takipleşelim takipleşmesine de bir sohbet, bir muhabbet dahi geçmiyor aralarında. bu ne perhiz bu ne lahana turşusu. doğum günlerini, evliliklerini sosyal medyadan kutluyoruz artık. cumaya gitmeyen en has müslüman gibi ayetlerle cuma mesajları yolluyor. bayramların anlam ve önemine dair sözleri "kısa mesaj" yoluyla yolluyoruz. aramaya dahi tenezzül etmiyoruz. elbette bu sözlerim genele. belki hepsini yapıyoruz, belki de aralarından seçmece. yani bana göre bu yüzyılın kitlesel hastalığı "sosyal meyda samimiyetsizliği ve insanların birbirine olan tahammülsüzlüğü".

günümüzün en büyük sorunu yarınımız. bok gibi yarınlar bekliyor bizleri.

yalan. hele var ya seviyorum diyenden korkacaksınız en başta sevgili yazarlar. kimseye kendinizden fazla güvenmeyin sakın böyle bir hata yapmayın.

hak eden kişilerin hak ettiği yerlere gelememesi.! hak etmeyen kişilerin hak etmediği yerlere gelebilmesi.. bu çalışan dişlilere çomak sokularak sistemin işleyemeyişi. evet bu entiriyi çalıştığım yerden yazıyorum. (bkz: hakediş) (bkz: haketmek) (bkz: haketmemek) . herkesin istediği hayalleri yaşayarak gerçek olsun. ne hayaliniz varsa görün! sözlük ahalisi.

bence kendi fikirlerini zorla kabul ettirmeye çalışıp, senin fikirlerini umursamayan ve anlayış kapasitesi dar olan insanlar

üşengeçlik

her şeyi çok çabuk tüketir olduk. aşkı, sevgiyi, saygıyı, huzuru, mutluluğu..

kimsenin kimseye değer vermeyişi. bunun en büyük sorunu da sanırım bencillik, başkasını düşününen bir tek annelerimiz kaldı sanırım..

lanet olası sivri sinekler. şu yaz aylarını kabusa çeviriyorlar yeminle.

suri suriler

kronik mutsuzluk.

eski sevgililerle karşılaşılıyor ya da sevgiliden ayrılınıyor dünya durmuş gibi hissediliyor, çağresiz hissediliyor.yok kardeşim en büyük sorun bu bence annen baban mı öldü şükretmeyi bilmemek en büyük sorun şükret ki ailen var.

anlamamak ve anlatamamaktır.

(bkz: gece biten sigara paketi) bunun üstüne tanımam aq.

doyumsuzluk şükürsüzlük

sevgisizlik

ilgisizlik,dikkatsizlik,derdini anlatıp dert dinlememek,konuşmak ama dinlememek. görmezden gelmek,anlamak istememek...

cahillik derim, geniş kapsamlı

nasıl rakıya buz atmak tadını bozuyor ise çayın içine de şeker atmak tadını bozar

fikir sahibi olmadan, zikir sahibi olmak!

(bkz: şükürsüzlük) "günümüzün en büyük engellerinden biri. manevi hastalık. şükürsüzlüğün ölçüsü hırs ve doyumsuzluk iken şükrün ölçüsü yetinme, razı olma ve memnun olmadır. küçük şeylere şükreden ama büyük şeyler için de çalışan insan kendisine yeni şükür kapıları açar. sanmayalım ki dert sadece biz de var, bizdeki derdi nimet sayanlar da var."

sadece günümüzü düşünmek

günümüzün en büyük sorunu toplum kölesi insanlık. etrafımda bi kaç kişi var. starbucks'ı evi yapmış, her acıktığında kendini bi fast food mekanına bulan.. he bide yemek içeçek fotoğrafları o en önemlisi. reklamlar, etiketler. kardeş kimse sana gitme demiyor. ama gittiğinde de ordan çıkmasını bil. ayrıca neden o tür yerlerde yediğin içtiğin şeylerle hava atmaya çalışırsın ki? bi kahveye 10 tl vermenin nesi hava? kimse kimseyi kandırmasın. kahveye değil bardaktaki ören ablaya veriyosun parayı!

imamhatiplerin kapatılmaması

sınır bilmezlik genel düşünün insan ne zaman dur diyeceğini bilmiyo sosyal medya, şakalar, düşünceler kendinize sınır koymanın zamanı geçiyo

sadece günümüzün değil varoluştan beri en büyük sorun insanlardır